Articles by "Απόψεις για την Οικονομία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις για την Οικονομία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ο Harry Dent προειδοποίησε ότι η υπερφούσκα που έχει σχηματιστεί δεν έχει ακόμη σκάσει


Επιμένει στη δήλωσή του για τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή συντριβή στην Ιστορία ο πλέον ειλικρινής οικονομολόγος και αναλυτής στον κόσμο, Harry Dent.
Πιο συγκεκριμένα, μιλώντας στο Fox News Digital, ο Dent προειδοποίησε ότι η υπερφούσκα που έχει σχηματιστεί δεν έχει ακόμη σκάσει και μπορεί να προκαλέσει το μεγαλύτερο κραχ από τη Μεγάλη Ύφεση.
«Από το 1925 έως το 29 είχαμε μια φυσική φούσκα.
Δεν υπήρχε κανένα ερέθισμα πίσω από τη δημιουργία της, κάποιο τεχνητό ερέθισμα.
Άρα, η προσφάτως διαμορφωθείσα πραγματικότητα είναι κάτι νέο, που δεν έχει ξανασυμβεί», είπε ο Dent, και πρόσθεσε: «Τι κάνεις αν θέλεις να θεραπεύσεις το hangover; Πίνεις περισσότερο; Αυτό έκαναν.
Το να πλημμυρίσει η οικονομία με επιπλέον χρήματα μπορεί να ενισχύσει την οικονομία μακροπρόθεσμα.

Αλλά, τα πραγματικά οφέλη αυτού του πράγματος θα τα δούμε μόνο όταν δούμε αυτή τη φούσκα να σκάει.
Αυτή η φούσκα διαρκεί 14 χρόνια. Οι περισσότερες φούσκες διαρκούν πέντε με έξι, χρόνια, ωστόσο αυτή έχει τεντωθεί.
Άρα θα έπρεπε να περιμένετε συντριβή μεγαλύτερη από ό,τι είχαμε το 2008 έως το 2009».

Wall Street…


Να σημειωθεί πως, καθώς οι αγορές διανύουν το β’ τρίμηνο, ο βαρύς για την τεχνολογία Nasdaq κλέβει την παράσταση, σημειώνοντας άνοδο 6,9%.
Ο δε S&P 500 σημείωσε άνοδο 4,8% και ο Dow Jones 2,3%.
«Πιστεύω ότι θα δούμε τον S&P να υποχωρεί 86% από την κορυφή και τον Nasdaq 92%.
Μια «ηρωική» μετοχή, όπως η Nvidia, όσο καλή και αν είναι, και είναι μια εξαιρετική εταιρεία, θα υποχωρήσει 98%» τόνισε ο Dent και πρόσθεσε:
«Δεν έχουμε δει ποτέ [την] αμερικανική κυβέρνηση να διατηρεί μια εντελώς τεχνητή φούσκα για μιάμιση δεκαετία… Δείτε τι θα συμβεί μετά από αυτό.
Μπορώ να σας πω ότι δεν υπήρξε ούτε μία φούσκα, και αυτή είναι πολύ μεγάλη, που να μην τελείωσε άσχημα».
Η μόνη τροποποίηση στην πρόβλεψη του Dent είναι το χρονοδιάγραμμα:
Τα κατώτατα όρια θα τα δούμε κάποια στιγμή από τις αρχές έως τα μέσα του 2025.
Στο επίκεντρο της φούσκας βρίσκεται η αγορά ακινήτων.
Σύμφωνα με τον Dent, οι κατοικίες θα έβλεπαν τα χαμηλά του 2012 φέτος…
Όπως ισχυρίστηκε, οι τιμές των σπιτιών στις ΗΠΑ έχουν διπλάσια τιμή σε σχέση με την πραγματική αξία τους.
«Ιστορικά ποτέ η ιδιοκτησία στις ΗΠΑ είχε φτάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Πότε τόσο πολλοί άνθρωποι δεν είχαν δύο και τρία σπίτια» είπε.
«Αν καταλαβαίνετε τους πραγματικούς κύκλους, δεν θα αγοράσετε το πιο ακριβό σπίτι στην ιστορία ακριβώς στην κορυφή της αγοράς, διότι μετά θα γκρινιάζατε για 14 χρόνια, δεδομένου ότι περνάμε στην επόμενη μεγάλη ύφεση, όπως το '29 έως το '42 ή από το '68 έως το '82», σημειώνει ο συγγραφέας.
«Άλλωστε, τι θα ήταν αυτό, χωρίς το κίνητρο των 27 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, το 2008 έως το 2022».

Στους επικριτές...

Ο Dent απάντησε στους επικριτές που χαρακτήρισαν τις υποθέσεις του «τρελές» και τον κατηγόρησαν ότι εκτρέφει φόβο.
«Απλώς λέω αυτό που βλέπω και, ειλικρινά, δεν δίνω δεκάρα αν δεν αρέσει στον κόσμο, γιατί πρέπει να διαλέξετε: θα πείτε την αλήθεια ή θα κάνετε τους ανθρώπους χαρούμενους;» αντέδρασε.
«Με αποκαλούν “perma-bear” και χαίρομαι για αυτό.
Αν κάνετε μια αναδρομή, τίποτα δεν είναι πιο προφανές από την κατάρρευση που έρχεται».
Πολλές άλλες φούσκες δεν ήταν τόσο απότομες ή δεν είχαν παρόμοιο μέγεθος. Γιατί; Δεν είχε γίνει αντιληπτή η δύναμη που έχουν οι κεντρικές τράπεζες, να εκτυπώνουν χρήματα από τον αέρα, συνέχισε ο Dent
«Είμαστε η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Θα υπομείνουμε αυτήν την ύφεση. Και αν εκτυπώνουν χρήματα για να δημιουργούν φούσκες, θα τυπώσουν χρήματα για να εξοφλήσουν τα ομόλογά τους».
«Στη Μεγάλη Ύφεση, το μεγάλο κραχ συνέβη από το 1929 ως το ’32, και μετά είχαμε τη συνέχεια από το ’ 38 έως το ’42.
Τώρα η χρονική ακολουθία έχει διαταραχθεί, λόγω των μέτρων που ελήφθησαν το 2009, με σκοπό η συντριβή να μην είναι τόσο μεγάλη.
Αλλά αυτή πήρε απλώς παράταση» τόνισε o Dent.
Προβλέποντας τη «φούσκα όλων των φουσκών», ο Dent προτρέπει τους επενδυτές να μετακινήσουν τα κεφάλαιά τους από το χρηματιστήριο.
«Η κυβέρνηση δημιούργησε αυτή τη φούσκα 100%... εντελώς τεχνητά, με ένεση ενός φαρμάκου για τεχνητά πιο δυνατά αποτελέσματα.
Αλλά και πάλι, τα πάντα, οι φούσκες πάντα σκάνε…» καταλήγει ο οικονομολόγος.



www.bankingnews.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


του Δημήτρη Καζάκη

To 2032 λήγει η περίοδος χάριτος που μας είχαν δώσει οι Ευρωπαίοι δανειστές για τους τόκους των δανείων του 2ου μνημονίου. Ωστόσο, οι τόκοι – αν και δεν πληρώνονταν – εγγράφονταν στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Με τη λήξη της περιόδου χάριτος ένας μποναμάς ύψους τουλάχιστον 20 δις ευρώ θα επιβαρύνει την εξυπηρέτηση του χρέους.
Μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα; Η Ε.Ε. γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορούμε. Γι’ αυτό και απαιτεί έως τότε η Ελλάδα να παράγει απίθανα πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το χρέος.
Βέβαια, όλοι γνωρίζουν – και πολύ περισσότερο οι λεγόμενες αγορές – ότι το χρέος της χώρας δεν είναι εξυπηρετήσιμο. Γι’ αυτό και δεν αγοράζουν κρατικά ομόλογα της Ελλάδας. Εκτός από «επιλεγμένους επενδυτές του εξωτερικού», όπως αναφέρουν οι Εκθέσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Πρόκειται κυρίως για σκαιώδη κερδοσκοπικά κεφάλαια του εξωτερικού που ειδικεύονται στο «ξέπλυμα» μαύρου επενδυτικού, πολιτικού και εγκληματικού χρήματος. Να γιατί δεν συμφέρει κανέναν να γίνουν γνωστά. Πολύ περισσότερο την κυβέρνηση.
Όμως, το πρόβλημα είναι τόσο μακρινό; Το 2032; Όχι, το πρόβλημα της αδυναμίας εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα της χώρας.
Καταρχάς, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν είναι «βιώσιμο» - όπως ανοήτως αναφέρεται – δεν είναι εξυπηρετήσιμο, παρά μόνο από νέο δανεισμό. Με άλλα λόγια, δανειζόμαστε για πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Κι αυτό σημαίνει ότι είμαστε de facto σε καθεστώς χρεοκοπίας.
Το δυστύχημα για την κυβέρνηση είναι ότι ο έως τώρα τρόπος δανεισμού της χώρας έχει φτάσει στα όριά του. Με άλλα λόγια δεν μπορεί η Ελλάδα να συνεχίσει να δανείζεται όπως τα προηγούμενα χρόνια.
Δηλαδή δεν μπορεί να δανείζεται διαμέσου κυρίως του βραχυχρόνιου δανεισμού με repos από το «κοινό κεφάλαιο» των ΝΠΔΔ και Ασφαλιστικών Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδας. Το 2023 έκλεισε με συνολικό χρέος στα Πανεπιστήμια, τα Νοσοκομεία και γενικά τα ΝΠΔΔ ύψους σχεδόν 69 δις ευρώ!
Τέρμα τα δίφραγκα, όπως λέει κι ο λαός μας. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανακυκλώσει το δημόσιο χρέος μέσω της αγοράς των repos. Κι έτσι, κατ’ εντολή των καλών μας εταίρων και δανειστών εξ εσπερίας, βάλθηκε να υπεξαιρέσει ακόμη περισσότερο εισόδημα από την οικονομία με τη μορφή των φορών, αλλά και να ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει.
Ζήτω, τα πρωτογενή πλεονάσματα! Έστω κι αν αυτά σημαίνουν όλο και μεγαλύτερη αφαίμαξη εισοδήματος από την οικονομία και τα νοικοκυριά. Όχι για να αυξηθούν οι όποιες δαπάνες έχουν απομείνει στον προϋπολογισμό για την κοινωνία, αλλά για να εξυπηρετηθεί το όλο και διογκούμενο δημόσιο χρέος.
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε ήδη από τους πρώτους μήνες του 2024. Πτώση κατά 8,9% του όγκου των λιανικών πωλήσεων τον Ιανουάριο φέτος σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2023. Πτώση κατά 11,6% οι εξαγωγές τον Φεβρουάριο φέτος σε σύγκριση με ένα χρόνο πριν. Αύξηση της ανεργίας στο 12% τον Φεβρουάριο φέτος ακόμη και με τον τρόπο που την μετρά η ΕΛΣΤΑΤ.
Επίσης, η Ελλάδα εξακολουθεί και παραμένει – σύμφωνα με το ΔΝΤ – δεύτερη στον κόσμο ως προς το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με πρώτη την Ιαπωνία. Όμως η Ιαπωνία έχει δημόσιο χρέος κατά 95% στο δικό της εθνικό νόμισμα που τροφοδοτείται από τις αυξανόμενες αποταμιεύσεις των νοικοκυριών της, τα εξωτερικά και εσωτερικά παραγωγικά πλεονάσματα της οικονομίας της.
Δηλαδή καμιά σχέση με την Ελλάδα. Μια χώρα με διαρκώς όλο και μεγαλύτερες αρνητικές αποταμιεύσεις των νοικοκυριών, με κατεστραμμένη την έτσι κι αλλιώς αναιμική παραγωγική βάση της οικονομίας της. Με τα εξωτερικά και εσωτερικά της ελλείμματα να καλπάζουν!
Κι όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με την Καθαρή Διεθνή Επενδυτική Θέση, που υποδηλώνει ποιες χώρες είναι χρεώστες και ποιες πιστωτές στην παγκόσμια οικονομία, το 2023 η Ελλάδα βρισκόταν στην 5η θέση από το τέλος. Δηλαδή, ήταν η 5ης πιο χρεωκοπημένη χώρα της υφηλίου.
Κάτω από την Ελλάδα βρισκόταν η Τυνησία, το Μαυροβούνιο, το Σουδάν, η Μογγολία και τελευταία, στον πάτο, η Μοζαμβίκη. Μόνο που η Ελλάδα είναι σε πολύ χειρότερη θέση απ’ όλες αυτές. Διότι είναι υποχρεωμένη να δανείζεται το κάθε ευρώ που δαπανά για δαπάνες, μισθούς και συντάξεις.
Ας είναι καλά το ευρώ, η ευρωζώνη, το δημοσιονομικό σύμφωνο, αλλά και το ελληνικό πολιτικό και κομματικό προσωπικό που δεν του καίγεται καρφί. Για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η παραμονή πάση θυσία της χώρας υπό το υφιστάμενο καθεστώς της Ε.Ε..
Βλέπετε, άλλο η αρπαχτή και η μίζα σε δραχμές, που δεν ξέρει κανείς τι αντιστοιχία θα έχει στα πλυντήρια χρήματος στο εξωτερικό. Κι άλλο σε ευρώ, σ’ ένα δοκιμασμένο νόμισμα, που εξαρχής σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί την αδιαφανή υπερεθνική κερδοσκοπία, αλλά και το ξέπλυμα στο εξωτερικό του μαύρου επενδυτικού, πολιτικού και εγκληματικού χρήματος.
Να, λοιπόν, γιατί στις ζητωκραυγές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αλλά και στην ομερτά ολόκληρης της δήθεν αντιπολίτευσης, ταιριάζει απόλυτα η παρακάτω παραλλαγή του ύμνου της 4ης Αυγούστου:
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα; Γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι, γιατί φέγγει έτσι η μέρα;
Γιατί την ημέρα αυτή τη χρυσή, που τη χαίρεσαι και συ, στέρεψε το μαύρο δάκρυ
Κατάφερε ο Λουδοβίκος μας, τα συχαρίκια να πάρει
Και δεν θα μείνει οβολός, ούτε για ταγάρι…
Ο κάθε ένας, πιά, μπορεί, να νιώθει δικαιωμένος.
Με θυσίες και δανεικά θα ζει ξαλαφρωμένος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Άρθρο του Προέδρου του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη

To 2024 πιθανότητα θα είναι ένα νέο 2010 για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αν και πολύ χειρότερο γιατί η χώρα μας είναι σε πολύ πιο δεινή θέση απ’ ότι τότε. Τόσο σε επίπεδο χρέους, το οποίο παραμένει το κυρίαρχο πρόβλημα, όσο και σε επίπεδο εισοδήματος, επενδύσεων και απασχόλησης.

Η κυβέρνηση επιχείρησε τους προηγούμενους μήνες κυρίως με πληρωμένα από τον κρατικό προϋπολογισμό δημοσιεύματα στο εσωτερικό και εξωτερικό, να δημιουργήσει μια πλαστή εικόνα «οικονομικού θαύματος» για την καταρρέουσα Ελλάδα. Για το λόγο αυτό δαπάνησε υπερδιπλάσια ποσά απ’ ότι π.χ. θα απαιτούσε η εγκατάσταση ενιαίου συστήματος διεύθυνσης και ελέγχου του σιδηροδρομικού διχτύου της χώρας, προκειμένου να αποφύγουμε νέα Τέμπη.

Ταυτόχρονα, επέβαλε ομερτά στα ΜΜΕ και τους δημοσιογραφικούς κύκλους σχετικά με την καταρρέουσα οικονομία της Ελλάδας. Με την άρρητη συμπαράσταση του συνόλου της αντιπολίτευσης. Κι έτσι κανείς δεν τολμά να πει την αλήθεια. Κανείς δεν αμφισβητεί το κυρίαρχο αφήγημα. Εκτός βέβαια από αντιπολιτευτικές καντρίλιες σχετικά με το «μίγμα πολιτικής». Τίποτε άλλο.

Δεν πρέπει ο μέσος Έλληνας να αντιληφθεί αυτό που επίκειται. Όπως δεν έπρεπε να το αντιληφθεί και το 2008-2009, έστω κι αν είχε ήδη δρομολογηθεί η επίσημη χρεωκοπία της χώρας. Πρέπει για μια ακόμη φορά να πιαστεί εξ απήνης, ώστε εν μέσω κρίσης πληρωμών να εκβιαστεί για να σκύψει το κεφάλι στα πολύ χειρότερα.

Για το λόγο αυτό και με κάλυψη των ευρωπαϊκών οργάνων η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή – ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα – «δημιουργική λογιστική».

Έτσι εμφανίζει το ΑΕΠ του 2023 να παρουσιάζει πραγματική αύξηση γύρω στο 2% σε σχέση με το 2022. Την ίδια όμως ώρα ο Κύκλος Εργασιών για το Σύνολο των Επιχειρήσεων της Ελληνικής Οικονομίας με υποχρέωση τήρησης Διπλογραφικών Βιβλίων, σημείωσε πτώση σε τρέχουσες τιμές για το 2023 της τάξης του 3,8%! Η πτώση αυτή συνεχίζεται και τον Ιανουάριο 2024 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2023 κατά 1,5% σε τρέχουσες τιμές.

Πώς λοιπόν γίνεται ο τζίρος του συνόλου των Επιχειρήσεων της Ελληνικής οικονομίας να παρουσιάζει πτώση το 2023 και μάλιστα σε τρέχουσες τιμές, αλλά το ΑΕΠ να παρουσιάζει πραγματική άνοδο; Πρόκειται φυσικά για «δημιουργική λογιστική».

Ταυτόχρονα, εμφανίζουν τον επίσημο πληθωρισμό να κινείται το 2023 σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από το 2022, αλλά η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Στο διάγραμμα βλέπουμε την εξέλιξη του επίσημου Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) σε σύγκριση με τον τιμάριθμο λιανικών πωλήσεων για όλη την περίοδο 2001-2023.

Τι παρατηρούμε; Ο ΔΤΚ παρακολουθεί τον τιμάριθμο των λιανικών πωλήσεων για όλα τα χρόνια, εκτός από το 2023! Το 2023 εμφανίζεται να μειώνεται δυσανάλογα με τον τιμάριθμο λιανικών πωλήσεων, ο οποίος κινείται στο 7,2%!

Το κυρίαρχο όμως πρόβλημα ήταν, είναι και παραμένει το δημόσιο χρέος. Και το χειρότερο είναι ότι ο τρόπος αναχρηματοδότησής του, μέσω κυρίως του βραχυχρόνιου δανεισμού με repos από το «Κοινό Κεφάλαιο Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ασφαλιστικών Φορέων», που διατηρεί η Τράπεζα της Ελλάδας σύμφωνα με τον καταχρηστικό ν. 2469/97 του Σημίτη, έχει πλέον εξαντληθεί. Ήδη στα τέλη του 2023 το δημόσιο χρέος που έχουν επωμιστεί τα ΝΠΔΔ και οι Ασφαλιστικοί Φορείς έφτασε σχεδόν τα 69 δις ευρώ!

Ταυτόχρονα και παρά τα εκατοντάδες εκατομμύρια προβολής του δήθεν «οικονομικού θαύματος» της Ελλάδας, οι διεθνείς αγορές χρήματος και κυρίως οι θεσμικοί επενδυτές εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται τους ελληνικούς τίτλους χρέους, αλλά και την κατάσταση των εγχώριων τραπεζών. Γι’ αυτό και δεν αγοράζουν.

Προκειμένου λοιπόν να αντιμετωπιστεί η υφέρπουσα κρίση πληρωμών, η ΕΕ εξανάγκασε για μια ακόμη φορά την Ελλάδα να κυνηγήσει πρωτογενή πλεονάσματα, προκειμένου να περιοριστούν, οριακά έστω, οι τεράστιες ανάγκες αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους. Κι έτσι η καταρρέουσα και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία υπόκειται σε νέα, ακόμη πιο αδίστακτη «εσωτερική υποτίμηση» σε συνθήκες όπου η φυγή χρήματος και κεφαλαίου φτάνει σε νέα ύψη.

Το καθαρό έλλειμμα διατραπεζικών συναλλαγών Target-2 το 2023 σημείωσε νέο ιστορικό υψηλό ξεπερνώντας τα 114,6 δις ευρώ από 110,1 δις ευρώ το 2022, το οποίο συνιστούσε επίσης ετήσιο ρεκόρ για όλη την περίοδο ένταξης στο ευρωσύστημα! Την ίδια ώρα που το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκε στα 14,1 δις ευρώ το 2023 από 21,2 δις ευρώ το 2022. Λόγω κυρίως των μέτρων εμπάργκο κατά της Ρωσίας.

Η κυβέρνηση ελπίζει ότι θα αντιμετωπίσει αυτή την επιδείνωση της κρίσης πληρωμών με την φορολεηλασία ενός εισοδήματος που συρρικνώνεται ραγδαία, αλλά και την επιτάχυνση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, απ’ όπου ελπίζει να αντλήσει 7,2 δις ευρώ φέτος. Θα τα καταφέρει; Και μάλιστα εν μέσω μιας όλο και βαθύτερης πανευρωπαϊκής κρίσης που επιδεινώνει η κλιμάκωση του πόλεμου, η επιβολή εμπάργκο και ενός πανάκριβου ενεργειακού μοντέλου προς όφελος των χρηματιστικών αγορών;

Το θέμα δεν είναι τι θα κάνει η κυβέρνηση. Τόσο το κυβερνών κόμμα, όσο και τα υπόλοιπα της Βουλής – μηδενός εξαιρουμένου – έχουν αποδείξει στην πράξη ότι δεν θέλουν με τίποτε να συζητήσει η ελληνική κοινωνία εναλλακτικές του έξωθεν και άνωθεν δεδομένου ενός απόλυτα καταστροφικού μονόδρομου. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι. Θα ανεχτούμε για μια ακόμη φορά να μας πιάσουν κότσους; Θα πούμε ξανά «ωχ, αδερφέ, δεν γίνεται τίποτε» και θα γυρίσουμε πλευρό; Ή αυτή τη φορά θα τους τελειώσουμε, πριν μας τελειώσουν;


Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πένα τεύχος Απριλίου 2024



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Dimitris Savvidis

Πάμε να μιλήσουμε με στοιχεία και νούμερα για την περιβόητη αύξηση του "κατώτατου μισθού". 

Πράγματι η κυβέρνηση αυξάνει όπως ανακοινώθηκε τον κατώτατο μισθό στα 830€ από 1η Απριλίου 2024. 

Αυτό παρουσιάζεται ως το κορυφαίο κυβερνητικό επίτευμα, με επιχείρημα πως ο κατώτατος μισθός το 2019 ήταν 650 €. Με άλλα λόγια μιλάμε για αύξηση 28%. 

Aυτό το επιχείρημα βρίσκει νόημα μονάχα σε κομματικά φερέφωνα και οικονομικά αναλφάβητους πολίτες. 

Η αιτία ακούει στο όνομα "πληθωρισμός". Με άλλα λόγια την τάση αύξησης του γενικού επιπέδου τιμών ανά τα χρόνια. 

Τη στιγμή που ο κατώτατος μισθός αυξάνεται 28% από το 2019 έως το 2024, το κόστος βασικών αγαθών έχει αυξηθεί κατά πολύ περισσότερο, αγγίζοντας ως και 122%. Συγκεκριμένα: 

  • Η Tιμή 1 λίτρου βενζίνης το 2019 ήταν 1,46 € ενώ το 2024 το λίτρο κοστίζει 1,93€. Αύξηση 32%. 

  • Η τιμή ενοικίασης του τετραγωνικού στην Αττική το 2019 ήταν 8,25 €, ενώ το 2024 η μέση τιμή είναι 11,05€. Αύξηση 34%. 

  • Η Tιμή ρεύματος 1κιλοβατώρας το 2019 ήταν 0,09 € ενώ το 2024 η κιλοβατώρα κοστίζει 0,21€. Αύξηση 122%. 

Οι δαπάνες του Έλληνα πολίτη για ενέργεια, ενοίκιο και τρόφιμα έχουν αυξηθεί από το 2019 εως σήμερα κατά πολύ περισσότερο από το 28% της αύξησης του κατώτατου μισθού. 

Θα ισχυριστεί κανείς πως το κράτος δεν ευθύνεται για αυτές τις αυξήσεις και κατά ένα μέρος θα έχει δίκιο. Όμως το κράτος ευθύνεται για τους υπέρογκους φόρους. Το κράτος επωφελείται από την αύξηση του κόστους ζωής. Το κράτος επωφελείται από τις υπέρογκες αυξήσεις τιμών μιας και εισπράττει αυξημένα έσοδα μέσω των φόρων που έίναι ποσοστό επί των υψηλότερων τιμών. Τη στιγμή λοιπόν που το κέρδος του κράτους από τον πολίτη ξεπερνά κατά πολύ το 28%, επιστρέφει πίσω σε ορισμένους από αυτούς μια μικρή αύξηση της τάξης του 28% στον κατώτατο μισθό. 

Με απλά λόγια: Κάποιος μέσα σε 5 χρόνια παίρνει 100€ από όλους τους πολίτες μιας χώρας και ανακοινώνει πως θα δώσει πίσω τα 10€ σε κάποιους από αυτούς προσπαθώντας να πείσει πως τελικά τους ευνοεί. 

Δυστυχώς ζούμε υπό την εξουσία ενός κράτους που χειραγωγεί την κοινή γνώμη και εξαπατά την κριτική σκέψη των πολιτών. Σε αυτό βέβαια ευθύνη έχει και ο ίδιος ο πολίτης που δεν κρίνει με βάση τα δεδομένα αλλά εναποθέτει την εμπιστοσύνη του στα δημοσιογραφικά πολιτικά φερέφωνα. 

Η πραγματικότητα είναι πως ακόμη και μετά την αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 650€ στα 830€, η αγοραστική δύναμη του πολίτη την 1η Απριλίου του 2024 θα είναι κατά πολύ μικρότερη από εκείνη που είχε με τα 650€ το 2019.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Θα ήλπιζε κανείς ότι το συνέδριο της “Καθημερινής”, που συγκέντρωσε πρωτεργάτες των όσων διαδραματίστηκαν στο διάστημα αυτών των 50 ετών από την μεταπολίτευση, θα έριχνε φως σε αναπάντητα ερωτήματα. Θα ανέμενε, δηλαδή, κανείς ότι οι συμμετέχοντες πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.α. να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και υπέγραψαν, ο ένας μετά τον άλλον την καταδίκη της πατρίδας τους.

Ο ελληνικός λαός θα καταλάβαινε επιτέλους, πως συμβαίνει και μετά από 15 χρόνια από την έναρξη των μνημονίων, που υποτίθεται ότι ήρθαν για να σώσουν την Ελλάδα, αυτή βρίσκεται τώρα σε χειρότερη κατάσταση, από αυτήν του 2009, όπως αποκαλύπτουν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τα ακόλουθα συνοπτικά δεδομένα:

  • Το χρέος, μετά από 15 χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, αλλά και πλήρους ξεχαρβαλώματος της οικονομίας, έχει υπερτριπλασιαστεί (από 110 σε 404 δισ.)
  • Έχει ήδη ξεπουληθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και η επιχείρηση συνεχίζεται.
  • Έχουν αποδεκατιστεί οι δύο από τους τρείς βασικούς τομείς παραγωγής, η γεωργία και η βιομηχανία, έτσι που η οικονομία εξαρτάται σε ανεπίτρεπτα υψηλό βαθμό από τον τουρισμό.
  • Η Ελλάδα, από την κορυφή των βαλκανικών χωρών, είναι τώρα στον πάτο, κάτω και από τη Βουλγαρία! Να σημειωθεί ότι η ταχύτατη ανάπτυξη των βαλκανικών οικονομιών συντελέστηκε με το εθνικό τους νόμισμα!
Εξυπακούεται, ότι τα αδυσώπητα, αλλά αναπάντητα ερωτήματα, που σίγουρα θα καταγραφούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία, δεν αναφέρονται στην υπογραφή των μνημονίων. Διότι, εφόσον υπήρχε χρέος, θα υπήρχαν και μνημόνια. Αφορούν, αντίθετα, σε τρείς εθνικά αυτοκτονικές συμπεριφορές, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτά: Τις ασυγχώρητες δεσμεύσεις-παραχωρήσεις που υπέγραψαν:

  • Πρώτον, παραίτηση από συμψηφισμό χρεών, παρότι ήταν γνωστό ότι η Γερμανία μας χρωστούσε από την κατοχή, ποσό που υπερέβαινε κατά πολύ το δικό μας χρέος.
  • Δεύτερον, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
  • Τρίτον, θανατηφόρο βαθμό λιτότητας, που απέκλειε εκ προοιμίου τη δυνατότητα ανάπτυξης, όπως άλλωστε και συνέβη, και που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό.
  • Τέταρτον, αποδοχή του αγγλικού δικαίου για να κρίνει ενδεχόμενη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της.
  • Πέμπτον, συναίνεση σχετικά με την καταστρεπτική αργοπορία του κουρέματος του χρέους (επειδή το ζήτησαν οι πιστωτές, για να μη κινδυνεύσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες). Η αργοπορία υπήρξε καταστρεπτική για τα δικά μας κοινωνικά ταμεία.
  • Έκτον, το 2015 δόθηκε η δυνατότητα στον ελληνικό λαό, με το δημοψήφισμα, να απαντήσει αν θα ήθελε να εξακολουθήσει το αυτοκτονικό καθεστώς, μέσα στο οποίο τον είχε καταδικάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ ή όχι. Και απάντησε αδίστακτα ΟΧΙ, το οποίο ωστόσο ΟΧΙ πλαστογραφήθηκε σε ΝΑΙ.
Ο Γεωργίου και τα δεινά των μνημονίων

Σημείωση: Είναι αναρίθμητα και, καταρχήν απίστευτα αυτά που Έλληνες πρωθυπουργοί και λοιποί υπέγραψαν στο ομιχλώδες αυτό χρονικό διάστημα. Λόγω έλλειψης χώρου, να συμπληρώσω εδώ όσα, όντως, απαράδεκτα δέχθηκαν να υπογράψουν οι δικοί μας κυβερνητικοί και παραπέμπω, για περισσότερες πληροφορίες, τους ενδιαφερόμενους, στο βιβλίο μου “Όλη η αλήθεια για χρέη και ελλείμματα και πως θα σωθούμε” (Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανού). Και βεβαίως την αδιανόητη αδιαφορία και αδράνεια που επέδειξαν στη συνέχεια:



Πρώτον, ενώ όφειλε να είναι εν γνώσει τους το σύνολο των πληροφοριών, με βάση τις οποίες το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας από 9% στο ΑΕΠ πήδηξε, δίκη ακρίδας, στο 15.5% ουδόλως αντέδρασαν. Αντιθέτως, με την ανοχή τους, και πιθανότατα και με ενέργειες ορισμένων, μεταξύ τους, κάλυψαν παντοιοτρόπως τον κ. Γεωργίου, ο οποίος –με βάση αξιόπιστες πληροφορίες– είχε λάβει εντολή έξωθεν, για το φούσκωμα του ελλείμματος. Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, που διέθεταν ελληνικά χαρτιά τότε και είχαν πανικοβληθεί, μήπως και υποστούν ζημίες, επέβαλαν στην υποτελή Ελλάδα τη διόγκωση αυτού του ελλείμματος, που δικαιολογούσε απάνθρωπη λιτότητα, εισβολή του ΔΝΤ, και τελικά την καταστροφή ενός ολόκληρου Έθνους.

Δεύτερον, σχετικά με τις πιέσεις που, σίγουρα δεχόταν (το ομολόγησε επίσημα και ο κ. Τσακαλώτος) έξωθεν, για να επηρεάσουν με τη σειρά τους την ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να μην καταδικαστεί ο κ. Γεωργίου, ουδόλως αντέδρασαν. Ουδόλως, προφανώς, προβληματίστηκαν για το ότι πιθανή καταδίκη του θα απάλλασσε τον ελληνικό λαό, από τμήμα των μαρτυρίων, που έσπρωξε πολλούς σε απόγνωση και αυτοκτονία. Αλλά, και ουδόλως παραξενεύτηκαν για το πως οι φίλοι μας Ευρωπαίοι θεωρούσαν δικαίωμά τους να πιέζουν κυβερνήσεις δημοκρατικής χώρας και μέλους της ΕΕ, για να επηρεάζουν τη Δικαιοσύνη.

Δικαιολογείται, συνεπώς, η υπόνοια ότι από τότε επιχειρήθηκε αυτή η τακτική. Το αν ή όχι επηρεάστηκε η Δικαιοσύνη είναι θέμα, που δεν το γνωρίζω. Οπωσδήποτε, η μακροσκελής πορεία αυτής της δίκης, με αντιμαχόμενες αποφάσεις, οι οποίες δεν κατέληξαν μετά 14 χρόνια, σε πραγματικά τελεσίδικη απόφαση, είναι φυσικό να δημιουργεί πλήθος αποριών και υποψιών. Όπως, βέβαια, και την υποθετική βεβαιότητα για το πόσο λαμπερή θα ήταν η τύχη αυτής της χώρας, με μια διαφορετική αντιμετώπιση αυτής της οπωσδήποτε σκοτεινής δικαστικής υπόθεσης.



Τρίτον, μετά από ένα χρόνο ανείπωτων δεινών του ελληνικού λαού, τμήμα του οποίου τρεφόταν με σκουπίδια, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, και πιθανότατα συντάκτης του πρώτου μνημονίου, Olivier Blanchard, αναγνώρισε δημόσια ότι έγινε λάθος στον υπολογισμό της δόσης λιτότητας, η οποία και αποδείχθηκε πολλαπλάσια της απαραίτητης. Μπορεί, μετά από 13 περίπου χρόνια, να μη γίνεται πιστευτή η διαβεβαίωση, όμως, ναι, ουδεμία υπήρξε αντίδραση από τις τότε ελληνικές κυβερνήσεις.

Έτσι, τιτλοφόρησα σχετικό μου άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde: “Μια απαγορευμένη συζήτηση”. Ουδείς αρμόδιος έδειχνε να γνωρίζει κάτι για την παραπάνω δήλωση, που στη συνέχεια ακολουθήθηκε και από παρόμοιες άλλες. Ουδεμία προσπάθεια αναλήφθηκε για τη διόρθωση των μνημονίων. Σιγή ιχθύος. Η ίδια απάθεια των αρμοδίων διαπιστώνεται, εξάλλου, και στις διεθνείς συναντήσεις υψηλού επιπέδου, όπου ο Ομπάμα (22ο κεφάλαιο των απομνημονευμάτων του) αποκαλύπτει ότι οι Γάλλοι επέμεναν αρκετές φορές για την ανάγκη να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες συνθήκες στην Ελλάδα, που να επιτρέπουν την ανάπτυξη (δηλαδή, περιορισμός της ασφυκτικής λιτότητας), για να πληρώνουν το χρέος, αλλά οι Γερμανοί ήταν ανένδοτοι και οι δικοί μας δεν απαιτούσαν και δεν προβληματίζονταν.

Η ευκαιρία που χάθηκε

Τέταρτον, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε την εξαιρετική, καταρχήν, πρωτοβουλία να συστήσει Επιτροπή, προκειμένου να ρίξει φως στο έγκλημα των μνημονίων. Στην πορεία, αυτή η αρχική επιτροπή θα είχε τη δυνατότητα να εμπλουτιστεί και με ειδικούς επιστήμονες, επάνω στο δαιδαλώδες αυτό τερατούργημα του χρέους, και να καταλήξει σε ανατροπή των απαράδεκτων απαιτήσεων των δανειστών. Ωστόσο, η καλή αυτή πρόθεση δεν συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των αρμοδίων και είχε και αυτή άδοξο τέλος.


Πέμπτον, στην περίοδο της πανδημίας, είχε αναγκαστικά εγκαταλειφθεί η θρησκευτική προσήλωση των Γερμανών στη λιτότητα, και στη θέση της επικρατούσε η πρακτική γνωστή σαν “χρήματα από ελικόπτερο”. Θα ήταν, λοιπόν, η κατάλληλη στιγμή για να στιγματιστούν τα έκτροπα, που προσλήφθηκαν στο περιεχόμενο των μνημονίων και για να ακολουθηθεί, εφεξής, μια πιο ανθρώπινη τακτική στο θέμα του χρέους, όπως: σημαντική περικοπή του, περιορισμός της λιτότητας, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, ακόμη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για κάποια χρόνια, προκειμένου έτσι να χρηματοδοτηθεί ανετότερα η ανασυγκρότηση. Αλλά, δυστυχώς, επικράτησε εφησυχασμός, εκ μέρους των αρμοδίων και απώλεια και αυτής της ευκαιρίας.

Έκτον, στα εθνικά υποτιμητικά πάνε-έλα της Τρόικας, τα μέλη της οποίας εκλάμβαναν την Ελλάδα σαν αποικία με πρωτόγονους κατοίκους, οι Έλληνες αρμόδιοι εμφανίζονταν νοητικώς γονυπετείς ενώπιον των απεσταλμένων του ΔΝΤ, και πρόθυμοι να ικανοποιήσουν όλες τις εξευτελιστικές για τη χώρα απαιτήσεις τους. Η ίδια, ακριβώς, συμπεριφορά των εκάστοτε αρμοδίων απεικονίζεται και στις εκθέσεις τους για την οικονομία μας, όπου υπάρχει η συνεχής διαβεβαίωση, προς το ΔΝΤ ότι εκτελέστηκαν κατά γράμμα, ακόμη και οι πιο παράλογες, ακόμη και οι πιο μακροχρόνια καταστρεπτικές απαιτήσεις των δανειστών. Καμία ένδειξη δυσφορίας!

Στο επόμενο μας άρθρο θα αναφερθούμε στις απειλές και τους εκβιασμούς εκείνης της περιόδου, για να δικαιολογηθεί η ψήφιση των μνημονίων και τα ζητήματα που αγνοήθηκαν στο πολύκροτο Συνέδριο.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Οικονομικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους αποτελεί η ανακοίνωση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών να διανείμουν μερίσματα στους μετόχους τους. Διανομή μερισμάτων θα γίνει για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια και υποτίθεται ότι σηματοδοτεί την επιστροφή τους στην οικονομική βιωσιμότητα, με αδιάψευστο μάρτυρα τα μυθικά κέρδη που έχουν συγκεντρώσει τα δύο τελευταία χρόνια.

Κι η κερδοφορία τους είναι πράγματι αδιαμφισβήτητη: Όπως αναγράφεται στις οικονομικές καταστάσεις που δημοσίευσαν Alpha, Εθνική, Πειραιώς και Eurobank την τελευταία διετία κατέγραψαν κέρδη ρεκόρ που έφτασαν τα 7,5 δισ. ευρώ.

Αυτή ωστόσο είναι η μισή αλήθεια που, στη περίπτωσή μας ισοδυναμεί με ένα τεράστιο ψέμα! Γιατί οι τράπεζες διαφημίζουν κέρδη κι «επιστροφή στην κανονικότητα», με ένα μικρό αστερίσκο: Να μην καταβάλλουν τους φόρους που χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο! Κι οι οφειλόμενοι φόροι στις 31 Δεκεμβρίου 2023 υπερέβησαν τα 19 δισ. ευρώ! Οι φόροι δηλαδή που οφείλουν, ξεπερνούν κατά πολύ τα κέρδη της διετίας.



Τα μερίσματα λοιπόν που ανακοίνωσαν οι τράπεζες ισοδυναμούν με σκάνδαλο για πολλούς λόγους:

Πρώτο, επειδή οι τραπεζίτες κάνουν πάρτι με δανεικά (τα οποία πολύ φοβόμαστε σύντομα θα αποδειχθούν κι αγύριστα). Αν πράγματι η ελληνική οικονομία «επέστρεψε στην κανονικότητα», τότε οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ας επιστρέψουν κι αυτές στην κανονικότητα την οποία βιώνουν εκατομμύρια μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρώνουν τους φόρους τους κανονικά. Στην περίπτωση του τραπεζικού καρτέλ έχουμε να κάνουμε με κραυγαλέα περίπτωση αθέμιτου ανταγωνισμού, μιας και πρόκειται όχι μόνο για ένα κλειστό επάγγελμα που έμεινε (μαζί με τα διυλιστήρια, εντελώς …τυχαία) στο απυρόβλητο από τα περίφημα μέτρα απελευθέρωσης των αγορών της Τρόικας αλλά συστημικά και με δικομματική συναίνεση απαλλάσσεται από την εκ των ων ουκ άνευ υποχρέωση που έχει κάθε οικονομικός δρων: να πληρώνει τους φόρους του! Το 2024 μάλιστα, βάσει του κρατικού προϋπολογισμού οι φόροι θα φτάσουν τα 63 δισ. από 57 δισ. που προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2023, θα αυξηθούν δηλαδή κατά 10%, την στιγμή που οι τράπεζες έχουν κηρύξει στάση φορολογικών πληρωμών!


Δεύτερο, τα μερίσματα αποτελούν σκάνδαλο επειδή αν οι τράπεζες κατέβαλλαν τους φόρους τους στο δημόσιο τότε -προφανώς, αν υπήρχε η πολιτική βούληση- η κοινωνική πολιτική θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της βλάβης που προκαλεί στην οικονομική ευρωστία του ελληνικού δημοσίου και της κοινωνίας το τραπεζικό «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» αρκούν ορισμένες συγκρίσεις. Για παράδειγμα, με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό για το τρέχον έτος οι προϋπολογιζόμενες δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη ήταν 4,93 δισ. ευρώ. Αν επομένως πλήρωναν φόρους οι τραπεζίτες θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημα των νοσοκομειακών γιατρών για διπλασιασμό του προσωπικού και των αμοιβών στα δημόσια νοσοκομεία, χωρίς να τίθεται το ερώτημα «από που θα βρεθούν τα λεφτά;». Από τις τράπεζες!

Τρίτο, η διανομή μερισμάτων στους μετόχους των τραπεζών αποτελεί σκάνδαλο επειδή οι τράπεζες έχουν ήδη στοιχίσει στους φορολογούμενους της χώρας 46 δισ. ευρώ, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω των αλλεπάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων, χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται η πρώτη «διάσωση» του 2008 επί κυβέρνησης Καραμανλή, με τα 28 δισ. ευρώ. Αν πράγματι οι τράπεζες αποχαιρέτησαν οριστικά και δια παντός, όπως διατείνονται οι διοικήσεις τους, την εποχή των ισχνών αγελάδων, τότε, γιατί δεν επιστρέφουν και στους φορολογούμενους τα λεφτά που οικειοποιήθηκαν την εποχή μάλιστα που η ανεργία, η φτώχεια και οι αυτοκτονίες έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο; Κι αν δεν μπορούσαν να επιστρέψουν τα χρήματα στο παρελθόν γιατί δεν το πράττουν τώρα, που εμφανίζουν κέρδη;

Τέταρτο, η διανομή μερίσματος αποτελεί σκάνδαλο επειδή τα δυσθεώρητα κέρδη είναι αποτέλεσμα καθαρής τοκογλυφίας: οφείλονται στα επιτόκια! Συγκεκριμένα, κατά την τελευταία διετία οι εμπορικές τράπεζες κάθε φορά που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε αύξηση των επιτοκίων του ευρώ την ακολουθούσαν κατά πόδας, ακαριαία, σε ό,τι αφορά τα επιτόκια δανείων, αλλά σφύριζαν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα καταθετικά επιτόκια. Το αποτέλεσμα αυτής της ασυμμετρικής απόκρισης, όπως την χαρακτήρισε πρόσφατη, εξαιρετικά εμπεριστατωμένη, έρευνα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών ήταν να δημιουργηθεί ένας πληθωρισμός τραπεζικής απληστίας, «bankflation» όπως εύστοχα και ευρηματικά τον χαρακτήρισαν. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς διεύρυνσης του επιτοκιακού περιθωρίου είναι οι ελληνικές τράπεζες «να καταγράφουν ένα από τα υψηλότερα επιτόκια περιθωρίου, ξεπερνώντας κατά πολύ τη διάμεσο και τιμή της ευρωζώνης», βάσει της ίδιας ανάλυσης». Κατά συνέπεια, μερίσματα και κέρδη προέρχονται από την καταλήστευση των (αδύναμων να αντιδράσουν) πελατών τους.

Μέσα επιτόκια νέων καταθέσεων και δανείων σε ευρώ (ποσοστά % ετησίως)


Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδας

Πέμπτο, η διανομή μερίσματος από το τραπεζικό καρτέλ συνιστά σκάνδαλο επειδή τα κέρδη προήλθαν λόγω της άσκησης μιας συσταλτικής πολιτικής δανειοδότησης που ισοδυναμούσε με πιστωτική ασφυξία, την ίδια ώρα που οι καταθέσεις έμεναν σταθερές αν δεν αυξάνονταν. Σύμφωνα με την Ενδιάμεση Έκθεση νομισματικής Πολιτικής του 2023, της Τράπεζας της Ελλάδας, «ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις τους πρώτους δέκα μήνες του 2023 κατέγραψε επιβράδυνση. Τα δάνεια προς τα νοικοκυριά εμφάνισαν εντονότερους ρυθμούς μείωσης κατά το ίδιο διάστημα. Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2023, ο ετήσιος ρυθμός ανόδου των πιστώσεων προς τις Μη Χρηματοοικονομικές Επιχειρήσεις υποχώρησε σε 5%. Το δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2023 η μέση μηναία καθαρή ροή τραπεζικής χρηματοδότησης ήταν 79 εκ. ευρώ, έναντι 450 εκ. ευρώ το ίδιο διάστημα το 2022»! Αρκούμενες να κερδίζουν από την διαφορά του επιτοκίου οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις!


Έκτο, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο επειδή η βελτίωση των οικονομικών τους καταστάσεων, σε εκείνο το τμήμα που δεν προέρχεται από την θεσμοθετημένη φοροαπαφυγή ή την τοκογλυφία, οφείλεται στο ξεφόρτωμα των κόκκινων δανείων στις θυγατρικές τους, τους λεγόμενους σέρβισερς. Το κόλπο των τραπεζών κάνει τα Greek statistics να μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια. Επί της ουσίας, πέρασαν τα δάνεια και πάλι σε δικές τους θυγατρικές, τις Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια κι Πιστώσεις, που διοικούνται από χρυσοκάνθαρα στελέχη τους, επιταχύνοντας το ξεσπίτωμα νοικοκυριών ή επιχειρήσεων μέσω πλειστηριασμών που, με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται ηλεκτρονικά έτσι ώστε να μην εμποδίζονται από κοινωνικές διαμαρτυρίες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, το πρώτο εξάμηνο του 2023 η αξία των υπό διαχείριση ανοιγμάτων τους έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό των 89,4 δισ. ευρώ, ενώ το 2024 αναμένεται να υλοποιηθούν 10.000 πλειστηριασμοί! Μόνο που οι σέρβισερς έκαναν το «θαύμα» τους ακολουθώντας την πεπατημένη της επιβάρυνσης του δημοσίου. Αυτή την φορά μέσω εγγυήσεων που εξασφάλισαν από …απρόοπτα το πρόγραμμα τιτλοποιήσεων «Ηρακλής» και στο τέλος του 2023 ανέρχονταν σε 16,8 δισ. ευρώ. Πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί την δημοσιονομική ισορροπία…


Πηγή: Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους


Έβδομο, η διανομή μερισμάτων αποτελεί σκάνδαλο επειδή για μια ακόμη φορά συνοδεύεται από εναρμονισμένες πρακτικές που δείχνουν ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο σκληρό και υπεράνω κριτικής καρτέλ που έχει υπάρξει ποτέ επί ελληνικού εδάφους. Τα πάντα είναι προσυμφωνημένα και στην υγεία των κορόιδων – νοικοκυριών και επιχειρήσεων – με την Τράπεζα της Ελλάδας σε ρόλο άβουλου θεατή αν όχι ιδανικού συνεργάτη! Δεν έφταναν μόνο οι αδικαιολόγητες και πανομοιότυπες χρεώσεις και προμήθειες στις πιο διαφορετικές υπηρεσίες που προσφέρουν οι τράπεζες (με την κυβέρνηση ιδανικό πασαδόρο να επιβάλλει την υποχρεωτικότητά τους) έπρεπε να ανακοινώσουν την ίδια ακριβώς χρονιά και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ότι προχωρούν στην διανομή μερίσματος στους μετόχους τους!

Τέλος, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες έδειξε ότι η κερδοφορία των επιχειρήσεων δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας. Η περίπτωση των τραπεζών έδειξε ότι η κερδοφορία τους συντελέστηκε σε βάρος του ελληνικού λαού και της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας. Προς επίρρωση οι μονοπωλιακά καθορισμένες χρεώσεις και τα επιτόκια, τα 46 δισ. ευρώ των διασώσεων, τα 19 δισ. ευρώ της αναβαλλόμενης φορολογίας, τα 17 δισ. ευρώ των εγγυήσεων του προγράμματος Ηρακλής και η απροθυμία τους να δανειοδοτήσουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις… Κι έπεται συνέχεια!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Κώστα Λαπαβίτσα

Πολύς λόγος – ξανά – για τη Μεταπολίτευση τις τελευταίες μέρες.

Στο σχετικό συνέδριο της Καθημερινής μαζεύτηκε το ανώτατο πολιτικό προσωπικό και η τεχνοκρατική ηγεσία της χώρας – πρωθυπουργοί, υπουργοί, καθηγητές – και αποφάνθηκε για τα πενήντα χρόνια που πέρασαν.

Πιο ανούσια και κενή ιδεών μάζωξη δύσκολο να φανταστεί κανείς.

Πάνω κάτω όλοι είπαν το ίδιο πράγμα. Γενικώς είμαστε επιτυχημένοι γιατί ανήκουμε στην ΕΕ, αποφύγαμε την απόλυτη καταστροφή με την έξοδο από το ευρώ, είμαστε στο ΝΑΤΟ και η δημοκρατία μας είναι ισχυρή. Έχουμε βέβαια κάποια προβλήματα γιατί η οικονομική απόδοση της χώρας δεν ήταν καλή. Ο λόγος όμως είναι ότι δεν εκμεταλλευτήκαμε τις μεγάλες ευκαιρίες που μας προσφέρει η ΕΕ και η ΟΝΕ, κι αυτό επειδή δεν έχουμε συναίνεση και κυριάρχησε ο τρισκατάρατος «λαϊκισμός». Αν ανασκουμπωθούμε θα λύσουμε το πρόβλημα γιατί συνεχίζουμε να έχουμε τεράστιες δυνατότητες.

Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτόν τον χυλό;

Η Ελλάδα βρίσκεται σε αναπτυξιακό τέλμα, οι ταξικές αντιθέσεις είναι σιωπηλές αλλά έχουν γίνει οξύτατες, η γεωπολιτική θέση της χώρας είναι εξαιρετικά αδύναμη. Την ίδια ώρα το ανώτατο στρώμα της χαριεντίζεται αυτάρεσκα. Καθώς μάλιστα η φούσκα Μητσοτάκη – κυρίως στα ακίνητα – έχει δημιουργήσει μια πλασματική αίσθηση ευημερίας, κολυμπούν ευχάριστα στις φαντασιώσεις τους.

Αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρό και επίμονο πράγμα. Κι επειδή μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, καλό είναι να κάνουμε μια σύγκριση της οικονομικής πορείας της χώρας μας με αυτή της Τουρκίας την ίδια μακρά ιστορική περίοδο.

Ο πιο πρόσφορος τρόπος είναι να συγκρίνουμε το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν των δύο χωρών.

Ελλάδα, Τουρκία: ΑΕΠ, σε σταθερά δολάρια του 2015


Πηγή: Στοιχεία Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι μονάδες είναι: (Ε+11)=100δις και (Ε+12)=1τρις.


Τι μας δείχνει ο Πίνακας; Συνοπτικά, Ελλάδα και Τουρκία αναπτύσσονταν με παρόμοιους ρυθμούς από το 1960 μέχρι την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973-74. Το ΑΕΠ τους ήταν πολύ κοντά.

Δηλαδή, το οικονομικό μέγεθος της Τουρκίας δεν ήταν πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας και δεδομένου ότι ο τουρκικός πληθυσμός ήταν πολύ μεγαλύτερος, το ελληνικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν τριπλάσιο ή και τετραπλάσιο του τουρκικού.

Τα πράγματα άρχισαν σιγά-σιγά να αλλάζουν μετά την πετρελαϊκή κρίση, αλλά η διαφορά έγινε εμφανής μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΕ το 1981. Η χώρα μας μπήκε σε μακρά περίοδο ιστορικής στασιμότητας. Στην Τουρκία παρατηρήθηκε εκτίναξη χωρίς προηγούμενο.

Το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η τουρκική εκτίναξη έγινε ακόμη εντονότερη μετά την τεράστια παγκόσμια κρίση του 2007-9. Την περίοδο αυτή η κυβέρνηση Ερντογάν εφάρμοσε πολιτικές που θεωρήθηκαν «ανορθόδοξες», δηλαδή δεν έκανε αυτό που της ζητούσε το ΔΝΤ και η κυρίαρχη οικονομική σκέψη της Δύσης, εφαρμόζοντας λιτότητα και υψηλά επιτόκια. Την ίδια περίοδο η Ελλάδα εφάρμοσε κατά γράμμα τις οδηγίες του ΔΝΤ, ώστε να παραμείνει με νύχια και με δόντια στην ΟΝΕ.

Το αποτέλεσμα είναι ορατό δια του γυμνού οφθαλμού. Πλέον, το τουρκικό ΑΕΠ είναι ίσως και πενταπλάσιο του ελληνικού. Και παρά τη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού, το τουρκικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι σήμερα κοντά στο ελληνικό, ιδίως μάλιστα αν υπολογιστεί στην βάση της αγοραστικής δύναμης.

Δεν ισχυρίζεται κανείς βέβαια ότι ο τουρκικός καπιταλισμός δεν αντιμετωπίζει προβλήματα. Και πολλά και μεγάλα είναι, όπως ο πληθωρισμός και η συνεχής πίεση στα διεθνή αποθεματικά. Αλλά η ιστορική επιτυχία είναι αδιάψευστη. Αυτή είναι η παραγωγική βάση πάνω στην οποία η Τουρκία συμπεριφέρεται σήμερα ως περιφερειακή υπερδύναμη και κοιτάει την Ελλάδα υποτιμητικά.

Η ανάπτυξη είναι εξαιρετικά σύνθετη διαδικασία και οι λόγοι της γιγαντιαίας πλέον απόκλισης της Τουρκίας από την Ελλάδα είναι πολλοί. Εύκολα όμως μπορούμε να καταδείξουμε έναν πολύ βασικό λόγο, χωρίς τις κενές φλυαρίες περί συναίνεσης, «λαϊκισμού» και τα παρόμοια που ακούστηκαν στο συνέδριο.

Ανάπτυξη χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει. Ο επόμενος πίνακας μας δείχνει τις επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ μετά το 1960.

Ελλάδα, Τουρκία: Επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ


Πηγή: Στοιχεία Παγκόσμιας Τράπεζας.


Τι βλέπουμε; Τα χρόνια που το ΑΕΠ των δύο χωρών ήταν κοντά, οι ελληνικές επενδύσεις ήταν αναλογικά πολύ υψηλότερες από τις τουρκικές. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, έπεσαν απότομα και μετά στην ουσία βρέθηκαν να λιμνάζουν ως ποσοστό του ΑΕΠ μέχρι τη μεγάλη κρίση του 2007-9. Ακολούθησε πλήρης καταστροφή, με τις επενδύσεις να βρίσκονται σε τραγικά χαμηλό σημείο μέχρι σήμερα.

Αντίθετη είναι η πορεία της Τουρκίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και κυρίως στα χρόνια του Ερντογάν, οι επενδύσεις ήταν σημαντικότατες. Για να γίνει η διαφορά ευκολότερα αντιληπτή, δεδομένου ότι το τουρκικό ΑΕΠ είναι πλέον πολλαπλάσιο του ελληνικού, οι συνολικές ετήσιες επενδύσεις στην Τουρκία σήμερα είναι περίπου ίσες σε αξία με ολόκληρο το ελληνικό ΑΕΠ. Ό,τι εμείς παράγουμε σε ένα χρόνο, οι Τούρκοι το επενδύουν.

Με δυο λόγια, βασικός υπεύθυνος για την ιστορική αποτελμάτωση της χώρας μας είναι η αστική της τάξη και η επενδυτική της απραξία. Δεδομένου του τι γίνεται στην Τουρκία, η απόσταση θα μεγαλώσει κι άλλο.

Αντί να συζητήσουν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, οι σοφές κεφαλές του συνεδρίου της Καθημερινής, αντάλλαξαν συγχαρητήρια για τις μεγάλες επιτυχίες τους. Καμία αντίληψη του ιστορικού αδιεξόδου στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα. Αλλά είναι κανόνας όταν μια κοινωνική τάξη χάνει το ιστορικό τρένο να αρχίζει να εθελοτυφλεί και να βαυκαλίζεται.

Η Ελλάδα είναι πλέον στο παγκόσμιο οικονομικό περιθώριο και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι με την οικονομική πολιτική που ακολουθεί θα ξεφύγει. Χρειάζεται επειγόντως δημόσια συζήτηση με ρεαλιστικούς όρους για μια νέα οικονομική πορεία, η οποία σίγουρα θα περιλαμβάνει στοχευμένη πολιτική δημοσίων επενδύσεων και σύγκρουση με την ΕΕ. Το ανώτατο κοινωνικό στρώμα είναι εμφανώς ανίκανο να την κάνει. Πρέπει να κινητοποιηθούν άλλες δυνάμεις, κοινωνικές, πολιτικές και πνευματικές.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου